Hoe het begon..

Vier en een half jaar geleden, werd ik voor het eerst moeder. Ons lieve, kleine meisje Rosalie werd geboren. Intens gelukkig waren we. Iedereen verteld je dat het je leven gaat veranderen. Ja, ja dachten we.. En dan ineens is ze daar en staat je leven op zijn kop. Niets is meer hetzelfde. Je bent bevallen van een kindje, maar je krijgt bij die bevalling ook een denkbeeldige koffer erbij vol met emoties en gevoelens waarvan je niet eens wist dat ze bestonden. Ineens ben je niet alleen verantwoordelijk voor jezelf maar voel je ook een intense verantwoordelijkheid voor jouw kindje. Jijzelf staat niet meer op 1, jouw kindje staat daar en dan een boel lege ruime en dan pas komt de rest.

Een paar maanden later begonnen we samen over vakantie. Wat zouden we gaan doen? Wij waren gewend om voor de zomervakantie naar het buitenland te gaan, maar nu was Rosalie er ook bij. Vliegen met een baby? Internet staat vol met verhalen.. positief en negatief. Na lang struinen op internet, kwamen we een kleinschalig appartementencomplex tegen, met zwembad op Madeira. Mijn man en ik houden heel erg van wandelen en het leek ons dan ook prachtig om naar Madeira te gaan. We hebben geboekt, een paar maanden later was het zover.

De vliegreis ging heel erg goed, er lopen veel begripvolle mensen op deze wereld en per toeval zaten er een groot aantal rondom ons in het vliegtuig. Met haar betoverende lach en haar sprankelende ogen, pakte Rosalie iedereen in en al gauw waren alle "buren" met haar bezig. De tijd vloog voorbij. 

Op Madeira hadden we een auto gehuurd en toen we 200 meter reden, opweg naar het appartementencomplex begon een stemmetje in mijn hoofd te fluisteren: "Madeira was misschien toch niet zo'n best idee met een baby". Onderweg kwamen we wegen tegen met waarschuwingsborden van 35% hellingen. Daar moest ik ook lopen,  met de kinderwagen. Stoepen? Die waren er niet of nauwelijks.  "Het komt wel goed" zei ik tegen mezelf.

In het appartementencomplex aangekomen werden we heel erg hartelijk ontvangen door de lieve eigenaren. We werden naar ons appartement geleid, maar ook hier kon geen kinderwagen rijden. Gelukkig had ik een draagzak bij me. Het appartement met balkon had prachtig uitzicht op zee. Ik liet Rosalie kruipen en meteen zag ik het gevaar.. ze kon onder de balustrade van het balkon door. Maar ook de spijlen waren breed genoeg dus ze kon er ook tussendoor. De stopcontacten zaten bij de grond en er zat geen kinderbescherming in. "Ach, lekker bij het zwembad spelen, wandelen, stadjes bezoeken, we zijn toch niet veel op het appartement." De volgende dag de zwemkleding aangetrokken en naar het zwembad. Toen kwam het volgende leermoment. Het zwembad was niet verwarmd dus het water was echt steenkoud. Zeker omdat het iedere dag opnieuw bijgevuld werd. Rosalie vond het niet grappig. Ze wilde maar 1 ding, eruit! Ook nadat ze "door," was. 

Deze eerste vakantie, was niet echt een succes. Het was continu zoeken wat we moesten doen om het voor Rosalie ook leuk te maken. Ook al had ik me best ingelezen en voorbereid, het werd een "aldoende leert men". De volgende vakantie zou meer gericht zijn op kinderen. Twee hele wijze mensen, mijn ouders zeiden me "als je kind het leuk heeft, dan pas heb je echt vakantie". En zo gingen we in December voor de eerste keer naar Landal Greenparcs. Het Vennebos om precies te zijn. Maar wat neem je nou allemaal mee naar zo'n vakantiepark? Wat zijn de handigheidjes, bijvoorbeeld op de aankomstdag? Welke parken zijn nou het allerleukst voor (jonge) kinderen? Wat zijn leuke (budget) uitjes tijdens deze vakanties? 

Door onze "aldoende leert men-situaties" te beschrijven, hoop ik kersverse papa's en mama's op weg te helpen, valkuilen te besparen, zodat zij echt kunnen genieten van die welverdiende vakantie!